Odezwa Rektora AWSD

Powołany świadkiem miłosierdzia

Bracia i Siostry, Przyjaciele Seminarium w Białymstoku!

Trwamy w roku jubileuszowym Miłosierdzia Bożego. Nie ustawajmy w wysiłku i staraniach aby czynić obecną miłość Chrystusa wobec świata i Kościoła. Zwłaszcza dzisiaj potrzeba wyraźnego świadectwa i jasnego przykładu życia podyktowanego duchem Ewangelii i świadomym respektowaniem przykazań Bożych i kościelnych. Żyjemy w czasach, w których wyznawcy Chrystusa, z jednej strony stają w obliczu zagrożeń wolnego wyznawania własnej wiary, z drugiej, sami przeżywają kryzys tożsamości chrześcijańskiej. Na co dzień przejawia się on w często egoistycznym zatroskaniu o sprawy doczesne, w lekceważeniu praktyk religijnych i kościelnych a także w braku wrażliwości na drugiego człowieka.

Istotą chrześcijaństwa jest wiara w Jezusa Chrystusa, który w misterium wcielenia i odkupienia, z miłości do człowieka, stał się jednym z nas i oddał za nas życie. W Nim więc jest pełnia prawdy i Bożej łaski wspierającej każdego kto pragnie trwać w osobistej z Nim relacji. Stąd potrzeba wspierania wysiłku każdego, kto pragnie wzmocnić własną tożsamość chrześcijańską i zaangażować się w świadomy rozwój powołania i pełnienie misji zgodnej z wolą Bożą. Fakt, że w społeczeństwie coraz częściej spotyka się postawy osób sprzeciwiających się Bogu i atakujących ludzi Kościoła nie sprzyja umacnianiu ducha w młodych, aby rozwijali w sobie wrażliwość  na własne powołanie do służby Bogu i ludziom. Kościołowi potrzebna jest współpraca wszystkich środowisk między sobą w celu ratowania ducha chrześcijańskiego braterstwa i utrzymania świadomości bycia wspólnotą trwającą w jedności z Bogiem i między sobą nawzajem. Potrzeba modlitwy i zaangażowania, aby Kościół opisany w Piśmie Świętym jako Ciało Chrystusa i Wspólnota był tak postrzegany i rozumiany dzisiaj. W dziejach Kościoła wielu ludzi sprzyjało rozwijaniu takiego jego oblicza.

W roku miłosierdzia nie sposób nie wspomnieć błogosławionego ks. Michała Sopoćki – spowiednika Siostry Faustyny Kowalskiej i długoletniego profesora i wychowawcy alumnów Seminarium Duchownego w Białymstoku, który swoim życiem budował wśród ludzi Wspólnotę Kościoła  - Mistyczne Ciało Chrystusa. Bł. Ks. Michał dał się poznać jako dobry i sumienny kapłan. Chociaż nie pełnił urzędowej funkcji moderatora seminaryjnego, to jednak, indywidualnie oddziaływał na postawy przyszłych alumnów i kleryków. Swoim sposobem bycia i odniesienia do nich, a także praktyką cnót chrześcijańskich, wzbudzał podziw i zainteresowanie młodzieży seminaryjnej. Posługi dnia codziennego spełniał z gorliwością i pobożnością, która go wyróżniała spośród innych wykładowców. Był długoletnim spowiednikiem. Do dzisiaj żyją we wspólnocie seminaryjnej profesorowie, którzy pamiętają wyraźne świadectwo miłosiernej postawy bł. ks. Michała. Jak twierdzą, odznaczał się on, zdyscyplinowaniem, życzliwością, sumiennością, okazywaniem szacunku i zainteresowania każdemu kto tego potrzebował.

Do takiego ideału powinniśmy dorastać także my sami. Taki ideał pragniemy ukazywać młodym ludziom, którzy zdecydowali się pójść za Chrystusem i podjąć kapłańską służbę w Kościele. Dziedzictwo duchowe, które pozostawił bł. ks. Michał Sopoćko zobowiązuje do utrzymania nadal troski o nowe powołania i odpowiedzialną formację do kapłaństwa alumnów i kleryków w Seminarium Duchownym w Białymstoku. Podejmujemy trud kształcenia przyszłych pokoleń kapłanów, którym źródłem rozwoju duchowego i intelektualnego pozostaje, tak jak błogosławionemu ks. Michałowi, osobisty dialog z miłosiernym Bogiem.

Szczycimy się tym, że nasze seminarium było kształtowane przez takich kapłanów jak bł. ks. Sopoćko i pragniemy dokładać starań aby nadal kształcić tych, którzy zaniosą miłosierne oblicze Boga do ludzi potrzebujących nie tylko na terenie naszej Archidiecezji ale i kościoła powszechnego w świecie. Żywe są bowiem prośby biskupów, którzy zapraszają do pracy duszpasterskiej w diecezjach Europy i świata. W ramach pomocy Kościołowi na Wschodzie mogą podejmować studia w naszym seminarium kandydaci pochodzący zza granicy wschodniej. I tak współpracujemy z diecezją grodzieńską, witebską i mińską. Alumni podczas lat formacji rozwijają się duchowo, wzrastają intelektualnie, odbywają przeróżne praktyki na terenie Archidiecezji wspierające rozwój ich wrażliwości na potrzeby człowieka potrzebującego miłości i miłosierdzia. Troską uczelni jest zapewnienie im w miarę możliwości dobrych warunków i zorganizowanie takich okoliczności, które pozwolą na osiągnięcie zadowalającego efektu w przygotowaniu do pracy na chwałę Boga i pożytek ludzi.

Wszystko co od Boga pochodzi i jest Jego wolą, jest najlepsze. Zapraszam do modlitwy aby Duch Święty umacniał młodych, oświecał ich i dawał odważne serca aby nie lękali się i mieli na tyle siły, wiary i nadziei aby rozwijać powołanie do służby Kościołowi. Niebawem po raz kolejny przyjadą do parafii alumni i profesorowie naszego seminarium. Polecając ich i całą wspólnotę seminaryjną waszej życzliwości, tradycyjnie proszę o wsparcie materialne i duchowe, zaś za okazywaną pomoc z serca dziękuję!

ks. dr hab. Andrzej Proniewski

Rektor Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku